Azuryt

           I już po kolejnym dniu pracy na kopią. Dzisiaj pracowałem na rękawem mężczyzny w zbroi. Choć wydaje się on teraz zielony, w rzeczywistości artysta namalował go niebieskim. Winowajcą jest tutaj farba olejna na bazie azurytu. 

            Azuryt ma tendencję do szarzenia w spoiwie olejnym, spowodowane jest to głównie ciemnieniem oleju, który wpływa na barwę. Stratygrafia pokazuje zbrązowiałe miejscowo spoiwo wokół ziaren pigmentu, spowodowane na skutek interakcji pomiędzy jonami miedzi i reaktywnymi składnikami oleju. Zastosowanie w rękawie dodatkowo laserunków z grynszpanu miało dodatkowo wpływ na zmianę kolorystyczną tej warstwy. De Mayerne pisał, że grynszpan jest wrogiem wszelkich kolorów, zwłaszcza azurytu. Na warstwy jasne i błękitne niekorzystnie wpływa również żółknięcie werniksów.

           W kopii rękaw wkrótce odzyska swój dawny kolor. Pierwsza podmalówka okazała się zbyt zielona. Przerwa półroczna w malowaniu jednak dobrze mi zrobiła. Można spojrzeć na to co się zrobiło krytycznym okiem.

Grynszpan

w trakcie przygotowywania zielonej farby na bazie grynszpanu

dzisiejszy efekt pracy

           Dzisiaj pierwsze malowanie po powrocie Cecco z podróży. Na początek dokończenie drugiej fazy modelunku na zielonej szacie łysego oprawcy. Tą piękną soczystą zieleń zawdzięcza mieszaninie grynszpanu, żółcieni żelazowej i bieli ołowiowej. 

   Olejną farbę na bazie grynszpanu wcale nie tak łatwo przygotować. Pigmentu nie da się tak po prostu utrzeć w spoiwie olejnym, gdyż ma bardzo duże ziarno (sprawia wrażenie jakby malowało się z piaskiem). Trzeba je częściowo rozpuścić. Dawne traktaty (np. de Mayerne) zalecają rozpuszczać go na gorąco w terpentynie weneckiej, ale taka farba nadaje się tylko do laserunków i to nakładana również na ciepło. 

    Po kilku próbach udało mi się znaleźć dobrą metodę. W pierwszej kolejności grynszpan ucieramy na kamieniu z terpentyną wenecką, następnie dodajemy odrobinę olejku terpentynowego, aby rozrzedzić farbę. Teraz najtrudniejsze, należy dodać parę kropel octu spirytusowego, który rozpuści ziarna, ale nie można przedobrzyć, bo większa ilość nie połączy się z terpentyną wenecką. Na sam koniec dodajemy trochę oleju. Uzyskujemy farbę utratą na gęstą pastę, która doskonale miesza się z innymi pigmentami.